Z materiałów izolacyjnych największe zastosowanie znalazł asfalt korkowy. Rozpowszechnienie swoje zawdzięcza on własnościom, jakimi odznacza się korek. Ponieważ jest elastyczny, odporny na działanie wilgoci, nieprzepuszczalny dla gazów, lekki itd., więc i płyty, wykonane z mieszaniny asfaltu z miałem korkowym, odznaczają się tymi samymi zaletami, są zatem lekkie, elastyczne, nie przepuszczają wilgoci, są nadto odporne na działanie kwasowych i amoniakalnych wyziewów, lepiej przewodzą ciepło, głos itd.
Zdolność izolacyjna płyt korkowo-asfaltowych jest również o wiele wyższą od innych materiałów budowlanych i można by przyjąć, że płyta grubości 50 mm izoluje równie dobrze, jak mur ceglany o grubości 500 mm.
Płyty korkowe można przepiłowywać, ciąć nożem, przybijać gwoździami, wmurowywać na każdej zaprawie i tynkować.
Wobec tych licznych a cennych przymiotów znachodzą one zastosowanie we formie płyt o niewielkiej grubości, a znacznej powierzchni i używane bywają jako materiał izolujący mury przed wilgocią, przed dostępem zimna lub ciepła, dla tłumienia głosu itp. Przy użyciu asfaltu korkowego do izolacji rur nadaje mu się odpowiednią z dwóch półkolistych części złożoną formę.