Asfalt naturalny tworzy liczną gromadę odmian, różniących się między sobą własnościami fizycznymi a do pewnego stopnia także chemicznymi.
Stan ich skupienia może być różny; od stałego, o twardości zbliżonej do gipsu, aż do ciekłego. Gatunek stały jest ostateczną już formą przemiany ropy i powszechnie określa się go nazwą „asfalt” (smotowiec, bitum), gatunki płynne o różnej gęstości, tworzące pośrednie ogniwo między ropą a asfaltem, nazywamy terem górskim (Goudron minerał, smoła ziemna, dziegied ziemny, ma,gudron, malta). Ter górski wsiąkał w pewnych warunkach w skały wapienne, dolomity lub piaskowce i wytworzył impregnację, którą zwiemy skałą bitumiczną.
- Kayser grupuje asfalt naturalny w sposób następujący:
- Asfalty właściwe, składające się tylko ze substancji organicznej, pojawiające się w formie siarkowych połączeń wodoru.
- Asfaltoidy, zwane przez nas terem górskim, są czystym asfaltem, występują jednak w formie roztworu asfaltu stałego w płynnych albo stałych węglowodorach. Od ilości tych ostatnich zależy, czy produkt ten jest mniej lub więcej ciekły.