Skały bitumiczne są to porowate wapienie, dolomity lub piaskowce nasycone terem górskim, a wciśnięte warstwami między inne skały od asfaltu wolne.
Asfalt naturalny charakteryzuje się barwą brunatno-czarną do głęboko czarnej, przełom ma muszlowy i silny połysk, przez pocieranie i podgrzanie nabiera własności negatywnie elektrycznych. Zapala się stosunkowo łatwo od zwykłego płomienia i pali się płomieniem wydzielającym wiele sadzy i dymu, natomiast mało popiołu.
W zwykłej temperaturze jest w różnym stopniu twardy, przy tym kruchy, pod działaniem ciepła mięknie i staje się plastycznym; są gatunki czyste i zanieczyszczone mechanicznie złączonymi domieszkami.
Chemicznie składają się asfalty z węgla, wodoru, siarki oraz małych ilości tlenu i azotu. Stosunek poszczególnych składników ulega wahnieniom. Poniższa tabela przedstawia tylko skrajne ilości, zebrane z różnych analiz, przy czym jednak zaznaczyć wypada, że chemiczne badania asfaltu wykazują dotychczas jeszcze znaczne luki.