Wykonuje się ją w ten sposób, że na stole prostokątnym, o wymiarze 1‘40 na 4‘00 m, posypanym ostrym, drobnym piaskiem, rozpina się tkaninę jutową, którą przytrzymuje się płaskiem i sztabami żelaznymi; grubość tychże ma odpowiadać grubości płyty. Na tkaninę nalewa się w przestrzeni, ograniczonej sztabami, roztopiony asfalt, wyrównuje się go tak, by na całej powierzchni miał jednostajną grubość, następnie posypuje się go warstewką piasku, który wciera się w miękką masę. Piasek podnosi wytrzymałość płyty, a nadto zapobiega ich zlepianiu się przy układaniu w magazynach w stosy. To drugie zadanie spełniać także może arkusz papieru, naklejony na powierzchnię płyty.
Po ukończeniu jednej strony odwraca się płytę na drugą i zupełnie w ten sam sposób kończy się ją z odwrotnej strony, często nic naklejając na niej już papieru; w takim razie przy układaniu należy uważać na to, by naklejona powierzchnia nie stykała się przy magazynowaniu lub transporcie z naklejoną.
Płyty te mają stosunkowo znaczną grubość, nie zwija się więc ich w rulony, tylko transportuje w stosach płaskich. Układa się je na murze ściśle obok siebie, a spojenia dwóch płyt zalewa się gorącym gudronem, przy czym szew obrabia się rozgrzanym żelazkiem dotąd, aż gudron z asfaltem płyty utworzy jednolite połączenie. Następnie całą powierzchnię pociąga się jeszcze raz gudronem, a po jego stężeniu układa się na niej starannie cegłę na płask, albo daje się nawet warstwę betonu dla ochrony izolacji przed zniszczeniem, które spowodować mogą nierówności wznoszącego się na niej muru.