Na płaski dach zużywa się mniej drzewa aniżeli na stromy, przy tym im dach wyższy, tern większą powierzchnię mają jego połacie i tym więcej metrów kwadratowych ma się do pokrycia. Na 100 metrów kwadratowych rzutu poziomego możemy mieć około 110 metrów powierzchni dachu papy, a potrzeba około 140 metrów dachu krytego dachówką.
Ponieważ pokrycie papą jest lekkie, więc wymiary drzewa zużytego na konstrukcję dachową mogą być mniejsze.
Oszczędza się na drzewie podwójnie, bo przez mniejsze wymiary dachu i cieńsze belki. Nie tylko więc papa jako taka jest lżejszą od innego pokrycia i dzięki jej użyciu mamy mniejszą powierzchnię, ale także zmniejsza się poważnie ciężar konstrukcji dachowej jako całości, a w rezultacie obciążenie podtrzymujących ją ścian i gruntu maleje.
Te właściwości wyrażają się ostatecznie oszczędnością w całkowitych kosztach budowy. Jeżeli do tego budynek miałby stanąć na gruncie niezupełnie pewnym, to papa wybawia nas z wielu trudności i kłopotów, gdyż przez użycie jej ciężar budynku maleje.
Trwałość, pokrycia papą zależy od jej jakości, od staranności wykonania pokrycia i konserwacji. Lichy gatunek albo złe wykonanie dobrym materiałem, w końcu zaniedbywanie terowania dachu prowadzą do jego zniszczenia w krótkim czasie.
Papa dachowa wydziela właściwy sobie ostry zapach, który daje się odczuwać tam, gdzie równocześnie pokryto większą ilość budynków, trwa to tylko przez pewien czas, a jest tern dotkliwsze, im gorszy gatunek papy został użyty.