W przyrodzie mamy piasek gruntowy, wydobywany z pokładów rozrzuconych obficie po wszystkich punktach ziemi, i piasek rzeczny, znachodzony na dnie łub na brzegach rzek.
Piasek gruntowy jest bardziej zanieczyszczony od rzecznego, oczyszcza się go szlamowaniem, które przeprowadza się przy pomocy urządzeń prostych albo skomplikowanych. Do pierwszych na leży kwadratowa skrzynia, zbita z desek o wymiarze np. 2 na 3 metry, wysokości około 40 cm, w której usypuje się piasek, a resztę dopełnia się wodą. Piasek ustawicznie porusza się gracą, a ponieważ zanieczyszcza go przeważnie glina, więc rozpuści się ona w wodzie i w czasie odpuszczenia jej ze skrzyni (foli) odpłynie razem z nią, a czysty piasek pozostanie we foli; w ten sposób usuwa się także resztki roślinne. Przepłukiwanie powtarza się kilkakrotnie.
Wielkie ilości piasku oczyszcza się w szlamarniach mechanicznych, sortujących równocześnie materiał według wielkości ziarn. Takie urządzenie składa się z właściwej szlamarki i z jednego lub z kilku basenów zbiorczych, połączonych razem rynnami.
W szlamarce odpowiednim urządzeniem utrzymuje się piasek w ciągłym ruchu, tak, by z jego ziarn spłukać wszelkie zanieczyszczenia, po czym szlam ten odpuszcza się otworem do rynny i basenu. Po drodze osiadać będą z wody cięższe ziarna piasku, a pył i rozpuszczona w wodzie glina popłynie dalej.
Do należytego przeprowadzenia tego rodzaju szlamowania potrzeba znacznej ilości wody z terenu, którego spadzistość zezwalałaby na swobodne jej odprowadzenie.