Trzecim z kolei materiałem służącym do fabrykacji papy jest piasek, który zresztą może być zastąpiony także innymi materiałami. Posypywanie papy ma wielorakie znaczenie, przede wszystkim zapobiega zlepianiu się powierzchni papy świeżo impregnowanej, następnie zwiększa jej odporność na wpływy atmosferyczne, między innymi chroni ją przed zniszczeniem gradem, w końcu podnosi bardzo znacznie jej ogniotrwałość. Posypywanie piaskiem względnie drobnym żwirem dało niektórym fabrykom asumpt do nazywania swych produktów „papą kamienną” itp.
Do posypywania nadaje się najlepiej piasek kwarcowy, w braku tegoż może być użyty także inny, względnie można go przez rozdrobnienie odpowiedniego kamienia samemu produkować.
Piasek użyty do posypywania papy dachowej musi być czysty, suchy, wolny od pyłu, ostry i o jednostajnej wielkości ziarn, której dobór zależny zawsze od grubości papy. Na cieńsze jej gatunki używa się piasku o średnicy 1 mm, na grubsze 1,7 mm, na jeszcze grubsze 2 – 3 mm. Ten ostatni służy także do do wyrobu papy zwanej „żwirową”.
Posypanie piaskiem zbyt miałkim ma tę ujemną stronę, że osiada on na papie warstwą wprawdzie grubą, ale nie zlepioną dość silnie, wobec czego deszcz go łatwo spłukuje.
Ponieważ w naturze nie zawsze znajdujemy taki piasek, który by odpowiadał wszystkim stawianym tu wymogom, dlatego należy go wpierw przez oczyszczenie, osuszenie i sortowanie przygotować do użycia.