Nowszą metodę stworzył Rudolf Bratler, która polega na próbie rozpuszczalności asfaltu w azetonie i na reakcji diazobenzolowej. Bratlei odpowiednio przygotowany 1 g. bitumu nalewa acetonem i obserwuje fluorescencję; potem roztwór ten odparowuje, pozostałość zbiera przy pomocy ługu sodowego i dodaje kilka kropel roztworu diazo-benzol — chlorowego. Asfalt naturalny daje brunatny, nie fluoryzujący wyciąg acetonowy i negatywną reakcję diazonową. Smoła petrolowa daje wyciąg brunatny do żółtego z silnie żółto zieloną fluorescencją i negatywną reakcję diazonową, asfalt sztuczny daje wyciąg żółty, ciemno zieloną fluorescencję i pozytywną reakcję diazonową. Nadto asfalty naturalne wywiązują silne siarkowodory, w przeciwieństwie do asfaltu petrolowego i sztucznego, w których brak ich zupełny.
Marcusson opracował metody ustalania drogą analizy jakościowego składu masy asfaltowej ze względu na obecność w niej produktu sztucznego a ostatnio podaje także sposoby ilościowego oznaczenia tego materiału. Metody te są przez sfery fachowe jeszcze dyskutowane.