Szczególne znaczenie w budownictwie mają skały bitumiczne. Powstanie ich tłumaczy się tym, że w pewnych warunkach teren górski, wysoką temperaturą znacznie rozrzedzony, wsiąknął w pory wapienia łub marglu, rzadziej innego kamienia. W ścisłym związku z tą ilością pozostają własności skały i barwa a wartość jej rośnie w miarę zwiększającej się zawartości teru. W odniesieniu do poszczególnych składników dobroć skały wzmaga się, gdy skała zawiera jak najmniej węglanu magnezowego i krzemionki.
Im tej ostatniej mniej znachodzimy, tym miększą będzie skała i tym dokładniej poszczególne cząstki wapienia zostały terem impregnowane. Przebieg impregnacji nie został dotychczas zbadany, to jednak jest pewne, że podlegał on rozmaitym fazom i warunkom, co doskonale daje się zauważyć na szlifie skały bitumicznej: pod mikroskopem ukazują się w niej poszczególne cząsteczki wapienia, jedne tylko na brzegu otoczone terem, inne zaś w zupełności impregnowane.