trwalosc-ogniowaPrzed ogniem wewnętrznym żadne pokrycie nie chroni, może go ono do pewnego czasu tylko tłumić, powstrzymywać jego rozwój, nie dopuszczać do wystrzelania płomieni górą i zapobiegać w ten sposób przeniesienia się ognia na dalsze budynki. Najgroźniejsze spustoszenia powodują te pokrycia dachowe, które kawałkami odrywają się od dachu i – lecąc z wiatrem – niosą zarzewie zniszczenia dalej. Do tych należą gonty, dranice i deski, gdyż gwoździe, którymi są przybite, rozgrzane wyskakują, a rozluźnione i zapalone kawałki pokrycia wiatr unosi; do jeszcze groźniejszych należą pokrycia strzechą. Natomiast papa dachowa przez dłuższy czas hamuje rozpęd ognia wewnętrznego i jego rozprzestrzenianie się, gdyż nie pali się płomieniem, nie odrywa się od szalowania, z jednej strony więc lokalizuje ogień, z drugiej pozostawia dość czasu na ratunek. Szczególnie dodatnio działa w razie ognia strychowego, stanowi bowiem pokrycie bardzo szczelne, ogień więc z braku do pływu świeżego powietrza (tlenu) sam w sobie gaśnie, o ile niema w poddaszu jakich okienek lub innych otworów, które niby powietrze dochodziło.

W ten dodatni sposób zachowują się tylko dobre gatunki papy. Ponieważ w handlu spotyka się wiele bezwartościowych wyrobów, produkowanych przez podrzędne fabryki a obliczonych wręcz na to, że kupujący nie jest w stanie odróżnić dobrego towaru od lichoty, należy wybierać papę bardzo ostrożnie i ze znajomością rzeczy.