Wprowadzono nowy materiał, służący do wykonywania płyt izolacyjnych. Korek sprowadzało się z południowej Francji, Hiszpanii i północnej Afryki (w roku 1913 za około 13’5 miliona Mk.), tymczasem blokada zamknęła import tego materiału do krajów państw centralnych, równocześnie zaś popyt na płyty izolujące przed zimnem, wilgocią itd. wzrósł niepomiernie wobec masowego wznoszenia rozmaitych baraków, lazaretów itp. przeważnie prowizorycznych budynków. W braku korka i w jego miejsce rozpoczęto używać torf, a raczej tzw. podściółki torfowej, materiału, pochodzącego z górnych warstw pokładu i nienadającego się na opał nadzwyczajnie, a co zatem idzie koszt tern bardziej by się zwiększył.
Asfalt korkowo-cementowy
Wykonuje się go w ten sposób, że miał korkowy i cement miesza się na sucho w mieszarce obrotowej, do której dopuszcza się następnie roztopionego asfaltu w potrzebnej ilości i znowu starannie całość miesza. Po wymieszaniu odpuszcza się ją do form, w których prasuje się płyty, cegły, względnie inne przedmioty.
Obok wszystkich zalet, właściwych asfaltowi korkowemu, odznacza się ta jego odmiana jeszcze znaczną wytrzymałością tak, że z takich cegieł można budować na zaprawie cementowej sklepienia, wytrzymujące znaczne obciążenia.