Ponieważ przez przerywanie destylacji w temperaturze niższej traci się cenne oleje antracenowe, można dla ich uzyskania prowadzić proces aż do końca, a następnie do pozostałości dodać te ciężkie oleju, które nie nadają się do dalszego użytku i to w ilości dowolnej, zależnej od jakości asfaltu sztucznego, jaki otrzymać chcemy. Wszystkie tery destylowane, począwszy od płynnych, a także wszystkie gatunki smoły, znajdują zastosowanie do wyrobu sztucznych asfaltów.
W handlu pojawiają się one pod rozmaitymi nazwami, często nieuzasadnionymi, albo też zaczerpniętymi z zakresu asfaltu naturalnego, co wywołuje trudne dziś do uporządkowania zamieszanie w pojęciach i poglądach na jeden i drugi materiał.
Twardsze gatunki pozostałości określa się różnymi mianami asfaltów, dla nas pozostają one zawsze asfaltami sztucznymi. Ter o konsystencji zbliżonej do naturalnego teru górskiego ma nazwę „gudron pogazowy”, częściej jednak krótko gudron, a nawet szumniej Goudron minerał. Ter płynny, używany do impregnowania drzewa, dachów drewnianych, papy dachowej i t. p., jest od poprzedniego nieco rzadszy i ma nazwę „ter preparowany” albo też lak dachowy.
Istnieje jeszcze nazwa „ter rafinowany” albo „odwodniony”; nazywa się tak materiał, którego destylacji nie prowadzono do końca, ale przerwano ją po odwodnieniu teru surowego tak, że wszystkie cenniejsze oleje jeszcze w nim pozostały.’Ter ten daje doskonałą papę dachową, znacznie trwalszą od innych, nie jest jednak często używany, gdyż obecność wartościowych olejów podnosi go bardzo w cenie.