czym-jest-papaPapa dachowa jest wynalazkiem wieku osiemnastego, przypisywanym radcy admiralicji szwedzkiej Faxowi; także pierwsze próby zastosowania jej w praktyce miały miejsce w Szwecji. Rezultat ich był zresztą nieszczególny, złożyły się na to rozmaite przyczyny, a przede wszystkim dość prymitywna metoda wykonywania tego materiału i surowy klimat skandynawski. W pierwotnym pomyśle papa dachowa była właściwie tytko papą surową (papierem), którą dopiero po przybiciu na dachu pociągano kilkakrotnie gorącym terem drzewnym. Sama zasada wykonania została przez to stworzoną i następnie uzupełniona i udoskonalona dała pokrycie dachów, przedstawiające wiele pierwszorzędnych zalet, — jednak w swej pierwotnej formie wykonania nie mogła dać należytej ochrony budowli; odporność jej na wpływy atmosferyczne okazała się wówczas bardzo małą, liczne opady atmosferyczne, silne mrozy i gwałtowne wichry skandynawskie niszczyły tą papę w krótkim czasie.

Pojawiły się później próby wprowadzenia papy w Niemczech, ponieważ jednak fabrykację jej oparto tam mniej więcej na pomyśle szwedzkim, dlatego innowacja się nie udała i na pewien czas papa dachowa zeszła z szerszej widowni.

Ukazała się na niej z powrotem w latach czterdziestych wieku XIX, ale już do tego stopnia udoskonalona, że znalazła od razu chętne przyjęcie. Zresztą ogólne wyniszczenie krajów niemieckich po wojnach, srożących się w początkach zeszłego stulecia, zapewniało powodzenie materiałowi dobremu i taniemu.